سحرگاه یکشنبه یازدهم خرداد (1393) همزمان با سالگرد میلاد امام حسین , زندانی سیاسی مجاهدخلق غلامرضا خسروی فرزند « کوچک » خلق قهرمان ایران و بزرگ دلاور صحنه مقاومت و پایداری بدست جلادان عمامه دار اعدام شد.
در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند
گرعاشق صادقی زمردن مهراس
مردار بود هر آنکه اورا نکشند
(نوشته و دستخط زیبای غلامرضا خسروی در زندان )
شهادت غلامرضا در سالروز میلاد امام حسین پرچمدار « هیهات من الذله» حافظه تاریخی ما ایرانیان را فعال کرده و به دهه پنجاه خورشیدی در اوج دوران دیکتاتوری شاه می برد . آنروز که دیگرفرزند شجاع خلق قهرمان ایران, خسروگلسرخی در بیدادگاه شاهنشاهی گفت :
« هر چند يزيد گوشه‌اي از تاريخ را اشغال كرد ولي آن‌چه كه در تداوم تاريخ تكرار شد راه مولا حسين و پايداري او بود،نه حكومت يزيد. آن‌چه را خلق‌ها تكرار كردند و مي‌كنند راه مولا حسين است.»
رژیم پسمانده از خمینی در چنبره بحرانهای داخلی و بین المللی و در محاصره عصیان و نارضایتی گسترش یابنده مردم و جوانان ایران, علیرغم آنکه می دانست اعدام غلامرضا هزینه بسیار گزافی از حکومت خواهد گرفت ولی صلاح خویش را در آن دید که برای چنگ و دندان نشان دادن به مردم و جوانان آماده قیام , جوانمرد دیگری را به « مسلخ عشق » ببرد .
بی شک در زمانه ای که رژیم ولایت فقیه با تمام قواو به وسیله عوامل علنی و غیرعلنی خود تلاش می کند شعار « تسلیم » و عقب نشینی و نفی ارزشهای بزرگ مقاومت وپایداری را به مردم و جوانان ایران تحمیل کند, شهادت غلامرضا همچون اخگری فروزان بر خرمن ذلت و فرومایگی آتش زد و بخاطر مقاومت و ایستادگی فداکارانه , همچون دیگر یاران بخون خفته اش, « ستاره راهنما»ی جوانان ایران زمین گردید.
شهادت غلامرضا, پروژه کثیف ملاهای وحشی برای هویت زدایی از زندانیان سیاسی و سربداران مجاهد خلق بویژه شهیدان قتل عام سال 1367 و همچنین شیطان سازی و بدنام کردن اپوزیسیون اصلی حکومت ولایت فقیه را به نابودی کشاند و شیادان خون فروش را روسیاه کرد .
درود خدا و خلق بر غلامرضا خسروی در روزی که زاده شد , روزی که مقاومت کرد و روزی که به عهد خود وقا نمود و جاودانه شد .
درود , درود , درود
